Deze in 1802 gebouwde molen maalde tot 1921 te Usselo voor boeren in de omgeving.
In 1921 kocht de heer J.B. van Heek de toen buiten gebruik geraakte molen en liet hem overbrengen naar het natuurgebied het Buurserzand onder Haaksbergen, als onderdeel van een op te richten openluchtmuseum.
Het openluchtmuseum kwam er echter nooit en voor de molen betekende dat slecht nieuws: hij stond geheel alleen op een eenzame plek en werd zo een makkelijk mikpunt van vandalisme. Hierdoor raakte de molen in de jaren ’50 in zo’n slechte staat dat de eigenaar, de Vereniging tot Behoud van Natuurmonumenten, serieus overwoog de molen te slopen.
Zover kwam het niet: uit piëteit tegenover de heer Van Heek stelde de Edwina van Heekstichting zich garant voor de herstelkosten. In 1957 werd een grootscheepse restauratie uitgevoerd, die de toekomst van de molen veilig stelde. Ook in 1965 werd nog belangrijk herstel uitgevoerd: toen kreeg de molen een nieuwe eiken bovenas.
Duidelijk bleef evenwel, dat de molen op het Buurserzand geen goede toekomst had. Eind 1972 werd de molen, nadat de hevige storm van 12/13 november aanzienlijke schade had aangericht, afgebroken en opgeslagen.
Herplaatsing op de originele locatie te Usselo was nog steeds een mogelijkheid en in die vroege jaren ’70 ook het uitgangspunt van molen- en monumenteninstanties. Dit stuitte echter op verzet vanuit Haaksbergen: daar wilde men dat de molen op zijn plaats in het natuurgebied zou worden herbouwd.
Uiteindelijk werd de patstelling doorbroken: in 1981 werd de geheel gerestaureerde molen teruggeplaatst waar hij tot 1921 had gestaan: Usselo. Sindsdien draait en maalt de molen regelmatig.
In juli 2011 werd de molen op bijzondere wijze behandeld tegen houtworm en boktor: de gehele kast werd door een gespecialiseerd bedrijf in een soort tent gepakt, waarna alles kon worden uitgegast.
Dit is een van de weinig standerdmolens in Nederland met drie, in plaats van twee zolders (de andere zijn de molens te Wanroy en Brielle).
