De Engbertsdijksvenen (Nedersaksisch: de Pluus) is een natuurgebied in Overijssel, bij Kloosterhaar ten oosten van Westerhaar-Vriezenveensewijk vlak bij de Duitse grens. Het gebied is in beheer bij Staatsbosbeheer. Het is ongeveer 1000 hectare groot.
Ook de kleine watersalamander is in de Engbertsdijksvenen te vinden
Er zijn uitgestrekte veengebieden met heideterreinen en vennen. Het is een restant van het grote veenmoeras dat ooit het noordoosten van Nederland bedekte. Omdat het één van de weinige plaatsen in Nederland is waar nog actief hoogveen te vinden is, wordt het aangemerkt als van grote natuurwaarde. Het gebied maakt deel uit van het Europees netwerk van beschermde natuurgebieden: Natura 2000.
Op korte afstand van elkaar liggen verschillende landschappen. Het gebied kent duidelijke hoogteverschillen. De zandige hogere delen worden haren genoemd, de hoogste zijn bedekt met bos. Het toponiem komt geregeld voor in dorpsnamen in de omgeving zoals Kloosterhaar, Westerhaar-Vriezenveensewijk en Bruinehaar. In de 15e eeuw begonnen de monniken van het klooster in Sibculo met de afgraving van het hoogveen.
Er lag in de Engbertsdijksvenen in het verleden ook een smalspoorlijntje, dat vroeger gebruikt werd bij de veenontginning. Tussen 1999 en 2006 liet Staatsbosbeheer er een excursietrein (de ‘Veentrein’) over rijden. Toen Staatsbosbeheer in 2008 een keileemdam aanlegde in het natuurgebied, om verdroging tegen te gaan, werden de laatste rails verwijderd uit het gebied.
Sinds 2013 heeft het Veenmuseum. in Westerhaar-Vriezenveensewijk in overleg met Staatsbosbeheer het smalspoor en aanverwante artikelen zoals turfkarren in bruikleen gekregen. Op deze manier wil het museum het unieke smalspoor behouden voor de toekomst. Het smalspoor wordt (dagelijks) bereden door twee locomotieven met speciaal geprepareerde wagons, om bezoekers rond te rijden over het museum.
