Op 11 juli 1841 werd de vergunning voor de bouw van de molen verstrekt aan de hoofdonderwijzer A.H. Boskamp uit Elsen en de landbouwers E. Hartgerink en J. Sprokkereef.
Het werd een ronde stenen molen van een wel zeer merkwaardig model, enig in zijn soort. Hij werd tot plus minus twee meter boven de stelling vrijwel cilindrisch opgemetseld, en daar boven getailleerd. Hij doet denken aan de nog bestaande Piepermolen in Rekken (1796) en de verdwenen Bolxkermolen in Hengevelde (1820), maar die waren beide van een ander type: beltmolens. Ook de romp van De Nieuwe Molen in Zelhem, een grondzeiler, kan tot deze familie worden gerekend.
Omstreeks 1900 brandde de molen van Elsen uit. Hij werd hersteld met onderdelen van een Duitse molen. De kap van die molen was te klein. Om dat probleem op te lossen werd de romp hoger en taps toelopend opgemetseld.
In de zomer van 1935 werd de molen onttakeld door molenaar Hartgerink en groeide vervolgens uit tot een mengvoederfabriek, waarvoor tegen en naast de molenromp bedrijfsgebouwen verrezen. Het binnenwerk van de windmolen werd in 1939 uitgesloopt.
De romp, oorspronkelijk schoon metselwerk, werd boven de ‘kniek’ gepleisterd en zelfs geteerd. In 2002 werd de mengvoederfabriek gesloten en daarna werd het complex aangekocht door T & R Invest te Borne. Dit bedrijf wil de bijgebouwen slopen en de molenromp inrichten als kantoor. In plaats van de bedrijfsgebebouwen mag dan een bedrijfswoning worden gebouwd.
